Yurich Koshurich
0 
3457
288
De eerste keer dat 'netwerken' mij werd uitgelegd, zat het niet helemaal goed. Ik herinner me dat ik naar een vriend luisterde die doorging over de fijne kneepjes van het vak. "Ik maak geen grapje!" vervolgde hij, "je moet je koffie en koekjes met je linkerhand vasthouden, zodat je mensen de hand kunt schudden met je rechterhand!" Hij was net klaar met een seminar op het college van zaken dat de ins en outs van het maken overnam verbindingen. Je zou kunnen zeggen dat ik werd afgestoten. Ik kwam thuis, startte Facebook op en krabbelde een statusbericht:
“Ik ben 100% niet geïnteresseerd in netwerken met wie dan ook. Ooit"
Eenvoudig, angstig en to the point. Het duurde slechts ongeveer 30 seconden voordat de commentaren binnenstroomden. In die tijd had ik nogal wat Facebook-vrienden die bereid en bereid waren een mening te geven over zowat elk statusbericht dat ik kon verzinnen. Ze hadden geen tekort aan opmerkingen voor deze, variërend van ondersteunend gejuich van het Fight Club-publiek tot stoutmoedige geesten van de Amerikaanse Psychos in opleiding, ik had een behoorlijk uiteenlopende mening voor me.
Dus hier zat ik in mijn slaapzaal te denken dat - voor iemand die niet van netwerken houdt - ik hier nogal wat mensen heb waarmee ik interactie heb, gedachten uitwissel en kennismaak met andere vrienden. Ik moest zeggen, helemaal geen slecht netwerk. Dat was 7 jaar geleden.
Net zoals kantoorpolitiek, leer je snel dat netwerken een spel is dat je moet spelen, of je nu wilt of niet. Zelfs door niet spelen, je speelt (stilte maakt een substantieel beeld voor jezelf). Maar terwijl het idee om een bord chocolade éclairs naar mijn linkerhand te laten knoeien om de handpalm van een of ander snorrenpak te schudden, maakte me misselijk, het idee van netwerken online leek niet zo erg.
Een paar heruitvindingen later, en ik omarmde eindelijk sociale technologie buiten Facebook. Het was online dat ik ontdekte hoe erg magisch "netwerken" eigenlijk is. Er zijn weinig gevoelens die zo verademend zijn als te onthouden dat een onbeantwoordbare vraag kan worden uitbesteed aan duizenden op Quora of mijn Twitter-account. Of dat een inzamelingsactie in tien minuten 50 gasten op Facebook kan trekken. Of zelfs die vijf van mijn favoriete knokkels en ik kan samen een YouTube-video bekijken op Google+.
Velen van jullie die dit lezen, denken hier misschien niet per se aan bij netwerken. Maar dit is in feite de zeer definitie van netwerken. Mensen bij elkaar brengen en kijken wat er gebeurt. De mythe van de zelfgemaakte man is oud nieuws. We weten al lang dat man (of vrouw) geen eiland is. Mensen helpen graag mensen en helpen nog meer als de drempels worden verlaagd. De vreugde die ik persoonlijk krijg van het verbinden van mensen is ongeëvenaard - en ik kan het doen in mijn pyjama. Net zoals een kaars zijn vlam niet verliest door het aansteken van een andere, zijn goede wil en onderlinge verbinding zelfaandrijvend. Dit is wat men bedoelt met "de magie van netwerken".
Sociale media zijn natuurlijk de perfecte tool voor dit soort magie. Het versnelt het proces en zorgt voor een onbewuste vertrouwdheid tussen mensen, zelfs als ze niet één op één met elkaar communiceren (hoe vaak heb je bijvoorbeeld het gevoel dat je weet wat er gebeurt in het leven van een vriend op Facebook zonder werkelijk heb in jaren met hem of haar gesproken).
Maar netwerken is niet alleen zonneschijn en frambozen. Het kan doorzettingsvermogen en geduld vergen. Zo lijkt het niet in de snelle transactionele wereld van internet, maar meestal kan slechts een deel van een netwerkrelatie worden bevorderd via sociale media. De rest moet elders worden gedaan - op kantoor, in het café, in het vliegtuig, in de kroeg of in de klas. Hoewel barrières van geografie en tijd mensen kunnen scheiden van het ooit persoonlijk delen van een gin-tonic, zijn veel van mijn online relaties uitgegroeid tot lange e-mails, verwijzingen voor banen, of - in het geval dat ik dit schrijf - zelfs de vorm hebben aangenomen schrijvers te worden voor de blog van iemand anders.
Dus geef het op. Je gaat netwerken. Het maakt niet uit met wie je netwerk of waarvoor. Het is niet langer alleen voor zakelijke types. Hoe langer je doet alsof je er niet bij betrokken bent, hoe langer je de kans mist om iets krachtigs te doen.
Laten we het samen doen.