Joshua Davis
0 
5389
450
Elke internetgebruiker moet tegenwoordig de termen IPv4 en IPv6 zijn tegengekomen. Je hebt misschien wel eens gehoord dat IPv6 beter is dan IPv4 en dat het de toekomst is. Maar waar staan de termen IPv4 en IPv6 precies voor, en wat maakt deze laatste superieur? Als je voor dezelfde vragen staat, lees dan verder, terwijl we IPv4 versus IPv6 bespreken, en de wereld van internetprotocollen beter bekijken. Maar laten we eerst bespreken wat internetprotocollen zijn.
Wat is IP?
De Internetprotocol of IP is het belangrijkste communicatieprotocol op het gebied van internetprotocolsuite voor het doorgeven van datagrammen over netwerkgrenzen. Het internetprotocol heeft een routeringsfunctie die internetwerken tussen verschillende apparaten over de hele wereld mogelijk maakt en op effectieve wijze het netwerk tot stand brengt dat we internet noemen. Het IP is verantwoordelijk voor het adresseren van hosts, het inkapselen van gegevens in datagrammen en het routeren van datagrammen van een bronhost naar een bestemmingshost via een of meer IP-netwerken. In Lehman-termen bevat IP de set regels en richtlijnen die moeten worden gevolgd bij het verzenden van gegevens via elk netwerkspectrum.
IPv4 versus IPv6: wat betekenen ze?
Internet Protocol versie 4 (IPv4) is de vierde versie van het Internet Protocol (IP). Het werd aanvankelijk ingezet voor productie in het ARPANET in 1983 en is sindsdien uitgegroeid tot het grootste deel van het internetverkeer van vandaag. IPv4 is een verbindingsloos protocol dat wordt geïmplementeerd op netwerken die gebruikmaken van pakketschakeling. Het werkt volgens het best effort leveringsmodel, wat betekent dat ze een niet-gespecificeerde variabele bitsnelheid en levertijd krijgen, afhankelijk van de huidige verkeersbelasting. Het is geen garantie voor levering, noch garandeert het een juiste volgorde of vermijding van dubbele levering. 
IPv4-koptekstindeling
Internet Protocol versie 6 (IPv6) is de meest recente versie van Internet Protocol en de incrementele update naar IPv4. In wezen is IPv6 een internetlaagprotocol voor pakketgeschakelde internetwerken en biedt het end-to-end datagramoverdracht via meerdere IP-netwerken, waarbij het nauw aansluit bij de ontwerpprincipes die in de vorige versie van het protocol zijn ontwikkeld. IPv6 werd voor het eerst formeel beschreven in het internetstandaarddocument RFC 2460, gepubliceerd in december 1998, maar is sinds eind 2006 op apparaten ontstaan. 
IPv6-headerformaat
IPv4 versus IPv6: gedetailleerde verschillen
| IPv4 | IPv6 | |
|---|---|---|
| Adres | 32 bits (4 bytes) 12: 34: 56: 78 | 128 bits (16 bytes) |
| Voorbeeld | 12: 34: 56: 78 | 1234: 5678: 9abc: def0: 1234: 5678: 9abc: def0 |
| Pakketgrootte | 576 bytes vereist, fragmentatie optioneel | 1280 bytes vereist zonder fragmentatie |
| Pakketfragmentatie | Routers en verzendende hosts | Alleen hosts verzenden |
| Pakketkop | Identificeert geen pakketstroom voor QoS-afhandeling Bevat een checksum Bevat opties tot 40 bytes | Bevat Flow Label-veld dat pakketstroom specificeert voor QoS-afhandeling Bevat geen checksum Extensieheaders die worden gebruikt voor optionele gegevens |
| DNS-records | Adres (A) records, kaarten hostnamen Pointer (PTR) records, IN-ADDR.ARPA DNS-domein | Adresgegevens (AAAA), kaarten hostnamen Pointer (PTR) records, IP6.ARPA DNS-domein |
| Adresconfiguratie | Handmatig of via DHCP | Autoconfiguratie van stateless adressen (SLAAC) met Internet Control Message Protocol versie 6 (ICMPv6) of DHCPv6 |
| IP naar MAC-resolutie | uitzending ARP | Multicast Neighbor-verzoek |
| Lokaal subnetgroepbeheer | Internet Group Management Protocol (IGMP) | Multicast Listener Discovery (MLD) |
| Uitzending | Ja | Nee |
| Multicast | Ja | Ja |
| IPSec | optioneel, extern | verplicht |
Waarom de behoefte aan IPv6?
IPv4 gebruikt slechts 32 bits voor zijn internetadressen. Wat dit in wezen betekent, is dat IPv4 maximaal kan ondersteunen 2 ^ 32 IP-adressen in totaal, waarmee rekening wordt gehouden 4.294.967.296 (4,29 miljard). Hoewel dit een groot aantal lijkt te zijn, overschrijdt het geschatte aantal apparaten dat verbinding maakt met internet meer dan 20 miljard, en het aantal lijkt met de dag te groeien. Als zodanig moet het IP-adres voor elk apparaat specifiek en uniek zijn, en met het groeiend aantal gebruikers hebben we geen IPv4-adressen meer.
De IPv6 maakt daarentegen gebruik van 128-bit internetadressen. Dit betekent dat het protocol maximaal kan ondersteunen 2 ^ 128 IP-adressen in totaal, wat ongeveer uitkomt 340.282.366.920.938.000.000.000.000.000.000.000.000 (Driehonderd veertig undecillion, tweehonderd tweeëntwintig decillion, driehonderd zesenzestig nonillion, negenhonderd twintig octillion, negenhonderd achtendertig septillions) (ja, dat klopt!). In wezen is de IPv6-standaard meer dan genoeg om het internet heel, heel lang operationeel te houden.
Voordelen van IPv6
De IPv6, samen met het vergroten van het aantal beschikbare adressen, komt met nog meer voordelen. Met behulp van IPv6 is de behoefte aan Network Address Translation (NAT) geëlimineerd, wat eerder werd gebruikt om globale toewijzing van adresruimte te behouden vanwege het ontbreken van IPv4-adressen. Bovendien is de IPv6 ook verwijdert de mogelijkheid van persoonlijke adresbotsingen, samen met betere multicast-routering.
In vergelijking met de IPv4-standaarden heeft IPv6 een eenvoudiger header-formaat, wat een eenvoudigere en efficiëntere routering mogelijk maakt. Het brengt ook een verhoging van de Quality of Service (QoS), ook wel “flow labeling” genoemd. Niet te vergeten, de IPv6 heeft zijn eigen ingebouwde authenticatie- en privacyondersteuning en heeft flexibele opties met ondersteuning voor extensies. Over het algemeen biedt de IPv6 ook eenvoudiger beheer, waarbij afscheid wordt genomen van Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP).
IPv4 tot IPv6: de switch
De uitputting van IPv4 was jaren geleden al voorspeld. In 1993 werd Classless Inter-Domain Routing (CIDR) geïntroduceerd, die later werd vervangen door het uitgebreide gebruik van Network Address Translation (NAT). Hoewel beide methoden werkten, waren ze niets anders dan tijdelijke middelen om de uitputting van het IPv4-adres te vertragen. In wezen is de overstap naar IPv6 noodzakelijk, maar de voortgang is traag. Om de switch, software en routers te maken wijzigingen nodig hebben om het meer geavanceerde netwerk te ondersteunen, wat tijd en geld kost. 
IPv6-tijdlijn: toename van het aantal apparaten dat de IPv6-standaarden toepast
Vanaf 2014, IPv4 droeg nog steeds meer dan 99% van het wereldwijde internetverkeer. Ondanks een decennium lange ontwikkeling en implementatie geschiedenis als een Standards Track protocol, neemt de algemene wereldwijde implementatie van IPv6 langzaam toe. Op 22 juli 2017 bereikte het percentage gebruikers dat Google-services bereikte met IPv6 voor het eerst 20,1%, een groei van ongeveer 7,2% per jaar, hoewel het sterk verschilt per regio. Terwijl apparaten de IPv6-standaarden gebruiken, is de het aantal netwerkproviders dat overschakelt naar IPv6 is nog steeds vrij laag. Ondertussen werken IPv4 en IPv6 effectief als parallelle netwerken, hoewel het uitwisselen van gegevens tussen deze protocollen speciale gateways vereist.
ZIE OOK: Wat is Dark Web en hoe u er toegang toe krijgt?
IPv4 versus IPv6: de onvermijdelijke verandering
Het gebrek aan IPv4-adressen is hier, maar gelukkig hebben we de IPv6. Met 2 ^ 32 adressen (ik ga het exacte aantal niet meer citeren), zou de IPv6-standaard gemakkelijk de tand des tijds moeten doorstaan. Alle nieuwste apparaten worden geleverd met IPv6 als hun standaard, en zelfs als je het niet hebt opgemerkt, is de kans groot dat je de overstap naar IPv6 al hebt gemaakt. De overstap naar IPv6 is noodzakelijk en onvermijdelijk, een die u binnenkort zult moeten maken. Of, om eerlijk te zijn, aangezien de apparaten om u heen en uw ISP er al naar zijn overgeschakeld, zult u ook de overstap maken.
Dus dat is alles wat er is over de discussie over IPv4 versus IPv6. Vertel ons je mening over het volgende grote ding in de wereld van Internet Protocol in de comments hieronder.